ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΦΥΓΕ Ο ΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΦΗΜΕΡΙΟΣ
Γράφει ο π. Βασίλειος Καλλιακμάνης
Δεύτερη ἡμέρα τοῦ Πάσχα, 3 Μαΐου τοῦ σωτηρίου ἔτους 2021. Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἀπό μετάθεση στόν Ναό του στή Νεάπολη.
Ὁ ἑορτασμός τῆς ἐνορίας μας τελειώνει κάθε χρόνο μέ τήν Παράκληση στόν Ἅγιο. Ἀπό πέρσι ψάλλουμε συγχρόνως καί τήν Παράκληση «Εἰς λοιμικήν νόσον». Χιλιάδες ὀνόματα ζώντων μνημονεύονται κάθε φορά ἐνώπιον τῆς εἰκόνος τοῦ Τροπαιοφόρου στήν ἀριστερή πλευρά τοῦ τέμπλου.
Κι ἐκεῖ ὄρθιος, εὐθυτενής, ἱεροπρεπής, μειλίχιος, εἰρηνικός, πρᾶος καί ἡσύχως προσευχόμενος στέκεται ὁ παπα-Κώστας.
Στή χούφτα του ἀνάβουν κεριά χιλιάδες ἐνορίτες. Κρατᾶ στά χέρια του ψυχές ἀνθρώπων. Μνημονεύει ὀνόματα πιστῶν, ὀλιγοπίστων, ὑποκριτῶν, θρησκόληπτων καί ἀπίστων. Τούς τελευταίους τούς γράφουν ὅσοι τούς ἀγαποῦν πολύ. Κι ἐκεῖνος δέν κάνει διακρίσεις. Μεσιτεύει στόν Ἀναστημένο Κύριο γιά ὅλους. Θυμᾶται Ἐκεῖνον πού εἶπε: «Τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλω ἔξω». Παρακαλεῖ γιά τούς νοσοῦντες. Δεεται γιά τούς πενθοῦντες. Ἱκετεύει γιά τά νέα παιδιά τῆς ἐνορίας μας, πού ταλανίζονται ἀπό κάθε εἴδους ἐξάρτηση καί ἰδιαίτερα ἀπό τά ναρκωτικά. Προσεύχεται «ὑπέρ πάσης ψυχῆς χριστιανῶν Ὀρθοδόξων».
Ἐξάλλου, ἔχει ἄμεση σχέση μέ τόν Ἅγιο Γεώργιο. Τίς περισσότερες ὧρες τῆς ἡμέρας τίς περνᾶ ἐδῶ, ὡς καλός ποιμένας πού ἀγρυπνεῖ γιά τά λογικά του πρόβατα. Ὁπότε, ἔχει περισσότερη παρρησία στόν προστάτη τῆς ἐνορίας μας. Πολλοί οἱ λύκοι ἐκτός ἀλλά καί ἐντός τῆς μάντρας. Τούς πρώτους εὔκολα τούς ἀναγνωρίζει. Τούς δεύτερους φοβᾶται περισσότερο, διότι ἔχουν ἔνδυμα προβάτου καί φαινομενική εὐσέβεια. «Ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν!». Ἀλλά καί μέ αὐτούς γίνεται συγκαταβατικός. «Οὐ γάρ οἴδασι, τί ποιοῦσι».
Καί φέτος περιμέναμε τόν π. Κωνσταντῖνο νά εἶναι ἐκεῖ. Στήν παράκληση, στή μνημόνευση τῶν ὀνομάτων ἑκατοντάδων καί χιλιάδων ψυχῶν. Ἀλλά «κρίμασιν, οἷς Κύριος οἶδεν», ἦρθε ἡ δυσάρεστη εἴδηση. Ὁ πατήρ Κωνσταντῖνος πέθανε. Ἡ ἀνακοίνωση προκάλεσε στό ἐκκλησίασμα αἰσθήματα θλίψης, συγκίνησης, ἀπελπισίας, ἀμηχανίας ἀλλά καί θυμοῦ. Μιά ἐνορίτισσα ὕψωσε τά χέρια, τά κτύπησε στόν ἀέρα καί ἔβγαλε βαθύ ἀναστεναγμό. Ξέρει αὐτή ἀπό πόνο, διότι ἔμεινε χήρα νέα καί στήριξε τίς ἐλπίδες της στόν Ἅγιο. Ἄλλη σταυροκοπήθηκε, ἐνῶ ἕνας ἔφηβος ἔσκυψε καί τοῦ ξέφυγαν κρυφά δάκρυα πόνου.
Ἀνθρωπίνως, ἡ κοίμηση τοῦ παπά Κώστα ἀλλά καί ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας τῆς πρεσβυτέρας Πολύμνιας, πού νοσηλεύεται σέ μονάδα ἐντατικῆς θεραπείας δέν ὑπερβαίνονται. Τά τρία παιδιά γνωρίζουν, ὅτι ἔχασαν τόν ἀγαπημένο τους πατέρα καί περιμένουν ἐναγωνίας τή μητέρα νά γεμίσει μέ στοργή τό σπίτι τους. Εὐτυχῶς, ἔχουν κοντά τους ἀγγέλους, τό θεῖο καί τή θεία πού ἀναπληρώνουν τό κενό.
Μέσα σέ αὐτή τήν τραγική κατάσταση ἀκούγεται ὁ νικητήριος ὕμνος: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτω θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».
Φοβερός ὁ θάνατος, ἀλλά χάρη στήν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρἰου μας, ἀνασταίνονται στίς ψυχές μας μικρές λαμπηδόνες παρηγοριᾶς, παραμυθίας καί ἐλπίδας. Ἐλπίδας γιά τήν καλή ἀντάμωση πού μᾶς εὐχήθηκε ἀπό τό Νοσοκομεῖο ὁ πατήρ Κωνσταντῖνος. Ἐλπίδας γιά τή μέλλουσα βασιλεία καί δόξα. Ἐκεῖνος φαίνεται, ὅτι διέβλεπε τήν ἐξέλιξη τῆς ὑγείας του καί φρόντισε νά μᾶς προετοιμάσει νά ἀντιμετωπίσουμε τόν πόνο μέ ἕναν ἀναστάσιμο ὕμνο πού ἀγαποῦσε πολύ ὁ ὅσιος Πορφύριος. Ἀπό τήν μονάδα Covid τοῦ Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, ἀφοῦ εὐχαρίστησε ὅλους τούς ἱερεῖς καί ἐνορίτες γιά τίς προσευχές καί τήν ἔνδειξη τῆς ἀγάπης τους, μή λογαριάζοντας τόν πόνο του ὁ π. Κωνσταντῖνος ἔγραψε: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν˙ την σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν την αἴτιον, την μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων Θεόν την ὑπερένδοξον».
Πατέρα Κωνσταντῖνε ἀπόλαβε τά ἀγαθά τοῦ Παραδείσου, «σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις». Ἐμεῖς κρατᾶμε στή μνήμη μας τήν ἀγαθότητά σου καί τήν ἄδολη καρδιά σου. Εὐχόμαστε ὁ Πανάγαθος Θεός καί ὁ πιστός του θεράπων Γεώργιος, πού διακόνησες νά ἔχουν στή σκέπη τους τήν εὐλογημένη σου οἰκογένεια.